wtorek, 8 września 2009

... historii o świstku ciąg dalszy...

Film powinien zaczynać się od trzęsienia ziemi, potem zaś napięcie ma nieprzerwanie rosnąć. Tak mawiał mistrz suspensu, ja też się w niego zabawię i opowiem ciąg dalszy historii o świstku.

Otóż świstek został dostarczony rano do przedszkola, a honor R i  w sumie naszej rodziny uratowany dzięki mojej bystrości. Złapałam nieszczęsny świstek z blatu i zbiegłam na dół do garażu w szlafroku i potarganym włosie, modląc się, by żaden z sąsiadów nie wyprowadzał psa/wychodził do pracy/cofał się do domu po zapomnianą aktówkę* [niepotrzebne skreślić].

 R zaś wrócił z kolejnym świstkiem z przedszkola i mówi: "Tamten świstek to był pikuś, za to ten jest najważniejszy!"

5 komentarzy:

  1. Moja droga A. zapusciłam się , przepraszam , nie komentuje na bieżąco, wybacz.Ale to wszystko przez wypełnienie duzych ilosci roznych karteluszek , oswiadczen , zaswiadczen i swistkow. Z powazaniem B&I

    OdpowiedzUsuń
  2. Moja droga... B.? I.?

    Moje drogie,
    wybaczam, wybaczam, wystarczy, iż wiem, że jesteś/jesteście ze mną myślami :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Zupełnie spokojnie mozesz pisac do mnie w formie pojedynczejhe, he..

    OdpowiedzUsuń
  4. No chyba ,ze rozdajesz słodycze to wtedy podwojnie proszę:)

    OdpowiedzUsuń
  5. Moja droga B.,

    wydaje mi się, iż nasze łącza mocno się wczoraj przegrzały i Twoje posty [hi hi, najpierw napisałam "psoty", co Freud na to???] odczytałam dopiero teraz.

    Ależ oczywiście, że jak słodycze, to tylko podwójnie [ja też mam chyba rozdwojenie jaźni, aaaa chorobę dwubiegunową], a nawet ostatnim pączkiem jestem skłonna się z Tobą podzielić :)

    OdpowiedzUsuń