wtorek, 13 marca 2012

Wiosna!

Poranek chez Moi et consortes.

Moi: [zieeew okrutny]      Osz, nie wyspałam się dzisiaj...
R.    [zieeeeew okrutny, kto wie, czy nie okrutniejszy????]  Oooooo, ja też......
Moi:                                Obudziłam się nad ranem, jakieś ptaki świergoliły, ale to tak głośno, w dodatku jakieś trzy różne odgłosy wydawały... Bosze, i jak się wydzierały....
R.                                   Taaaa? Ja też się obudziłem, ale myślałem, że to Ty mnie obudziłaś...
Moi:                                Myślisz, że to ja świergoliłam.....?

Ech, nieważna, kto świergolił, na trzy głosy, dwa czy też w pojedynkę, ważne, że od kilku dni takie świergolenie budzi mnie w środku nocy, wytrąca z równowagi, każe myśleć o wiośnie, kurna, czy znów wejdę w spodnie, a pewnie Bandzie Trojga znów wszystko urosło. Im urosło, mi urosło, kurna, czekam do lata!!!!!!!!

PS. No może nie jest aż tak tragicznie. Niedawno zakupiłam nowe spodnie, spędzając przy tym dłuuugie chwile w przymierzalni, zastanawiając się: wziąć "stary" rozmiar, eeeeee, deko za mały, czy "nowy", większy, ale spodnie lekko obwisały? Decyzję pomogła mi podjąć Miła Pani Sprzedawczyni mówiąc" "Eeeee, weźmie Pani te mniejsze! To taki rodzaj spodni ze streczem, zrobi Pani ze trzy przysiady i będą akurat!". Cóż, przy przymierzaniu nieco trzeszczały w szwach, ale żeby od razu w nich przysiadać???? Trzy razy?????

Wzięłam. I ostatnio odważyłam się założyć nówki do teatru [och teatr, och, booooooska Janda, dlaczego jej kiedyś nie lubiłam i tak mnie drażniła????], a potem na after party [after theatre] u koleżanki pozwoliłam sobie zjeść - po troszeczku -  pomidorki z mozarellą, tartę ze szpinakiem i zapiekankę ziemniaczano-pomidorowo-serową, na deser tiramisu, popijając.... no nie wiem, jaką ilością wina i.... I wróciłam do domu nad ranem bez konieczności wymiany spodni. Ale faktem jest, że nie kucałam.

wtorek, 17 stycznia 2012

Zima!

Zima jak zwykle zaskoczyła drogowców, rozpoczynając złośliwie swój atak w pierwszy dzień ferii. Baaa, zima zaskoczyła i nas! Wieczorna radość z bieli zamieniła się w poranną frustrację przy próbie wyjścia na pierwszy zimowy spacer. 

Najmłodszy: zostawił zimowe spodnie w przedszkolu. Średni: próba obuwia niezaliczona, dziecko wyrosło z butów; próba spodni zimowych: niezaliczona, dziecko wyrosło ze spodni. Dobra, będą chociaż dla Najmłodszego, no trochę szorują mu się po ziemi, ale ciepło w tyłek. Młoda: próba spodni: nie doszła do skutku, ona w życiu nie założy tych "ohydnych spodni!!!", a w dodatku z nich wyrosła. No dobra, jej spodnie założył Średni, jęcząc że szare, a nie czarne. No dobrze, szare, ale ciepło w tyłek. Młoda: próba obuwia: znowu musi założyć te ohydne, długie buty, których nienawidzi!!! Ja: buty mam, fajne, ciepłe, gorzej było ze spodniami. O orzeszku, nie dopinam się, dzizaz, znów się upasłam, na szczęście ratują mnie szelki, no dobrze, ciepło w tyłek chociaż.

W końcu, pośród krzyków, przekleństw, poszukiwań czapek, szalików i rękawiczek do pary, wyszliśmy.... Podziwiać uroki zimy......

środa, 4 stycznia 2012

Powroty.....


Nie było mnie, ale już jestem. Byłam w swoim życiu, dość intensywnie. Nad głową przewalały mi się aklimatyzacja Młodej w gimnazjum, lenistwo Średniego i okiełznywanie pełnego wigoru Najmłodszego. Przeziębienia, kłopoty osobiste, kłopoty najbliższych znajomych, głośne rozstanie znajomych ...i nie mniej huczny Sylwester.

Po drodze przed wszystkim moje lenistwo i skleroza: już kilka razy "traciłam" swoje konto na Blogerze, by je odzyskać, po czym.... znów zapomnieć hasła.

W związku z tym, przyłożywszy sobie kilka razy po głowie ku lepszej pamięci, wraz z Nowym Rokiem nowym krokiem, nowym hasłem i nowymi doświadczeniami (myśląc "Piekło to inni!", a czasami "Piekło to Blogger"), mówię: "I'm back!".

I przyjmijcie, proszę, prócz mej skruchy, najserdeczniejsze życzenia z okazji Nowego Roku. Niech po prostu będzie lepszy, niech powoli przyniesie dobre rozwiązania zaplątanych sytuacji......  


niedziela, 11 września 2011

Ballada o orzeszku

"O żesz ku...!"
Wykrzyknęłam, wciągając na siebie po raz pierwszy od dwóch miesięcy dzinsy. Na szczęście dzięki silnym rękom i maksymalnym wciągnięciu brzucha dzinsy znalazły się na swoim miejscu...

"O żesz ku...!"
Wykrzyknęłam w duchu, patrząc na las obcych twarzy w nowym gimnazjum Młodej. Zatęskniłam do poprzedniej, podstawówki, gdzie znaliśmy się wszyscy, lubiąc mniej lub bardziej, ale nie byliśmy anonimowi...

"O żesz ku...!"
Wykrzyknęłam w duchu, słysząc pewnego Pana Rodzica, który po przesympatycznym wstępie pani dyrektor, zaczął wykrzykiwać, że to skandal, że dzieci mają tyyyyyyle godzin i że on naśle na nią Sanepid! I rozpętało się piekło...

"O żesz ku...!"
Tego na pewno nie powiedziała wychowawczyni Młodej, z ulgą widoczną na twarzy, witając rodziców, którzy - ku jej niewyobrażalnemu szczęściu - nie należeli do Grupy Rodziców Awanturujących Się....

Taka to jest moja ballada o pierwszym spotkaniu w gimnazjum.... O żesz.... Witaj szkoło!!!!

poniedziałek, 22 sierpnia 2011

Ogarnij się!

"Ogarnij się!" było jednym z popularniejszych wyrażeń podczas naszych tegorocznych wakacji. Tę metodę delikatnej perswazji próbowała przećwiczyć Młoda na braciach, gdy na przykład wszczynali dziką awanturę, połączoną z krzykami i rękoczynami lub też Najmłodszy usiłować coś wysępić. Potem powiedzenie poszło dalej w świat i oberwało się Młodej rykoszetem: w ten sposób usiłowaliśmy zmobilizować Młodą, by około 11stej wreszcie wstała i się ogarnęła, bo chcemy wyjść na plażę. 

Teraz mówię sobie ja: "Ogarnij się!". Dość wylegiwania się, lenistwa, zaległości. Odkładania na później. Plan A jest prosty: pobudka 7 rano [od września będzie jeszcze wcześniej], KAWA, rower, pół godziny włoskiego, przygotowuję obiad. A potem się zobaczy. Porządki w szafach, książkach i...głowie. 

PS. Oczywiście, że posiadam Plan B! Przewidując pewne niedogodności [na przykład to, że jestem typologiczną Sową], przewiduję dziś więcej czasu na KAWĘ......