środa, 26 maja 2010

Mamo kocham Cię...

Dzień Matki... 
Rano życzenia, po południu Banda Trojga sprezentowała mi przepiękny kwiat w doniczce [podobno odbyła się dzika awantura w kwiaciarni, który wybrać, bosze, jak dobrze, że mnie tam nie było...], kwiat hand-made ["Oooo, Jasiu, jaki piękny kwiat, dziękuję!", "Eeee, pani zrobiła..."] i laurkę wraz z życzeniami między innymi "niepołamania kości, ażebyś wytrzymała z nami psychicznie i wogóle żebyś nie chorowała".

Bycie matką.. 
To najtrudniejsza rola w moim życiu, to nieustanna walka sama ze sobą, by panować nad tym wszystkim, nie powielać błędów swojej matki; być z dziećmi, a jednocześnie nie być "matką-kwoką"... Rozmawiać, a nie komenderować..  Po prostu być.



A to prezent "nie do zdarcia", wyryty kiedyś przez Młodą
na stole-skrzyni w salonie..
Mało kto się może takim pochwalić .... ;)

8 komentarzy:

  1. Gratuluję niestartego dowodu miłości :) oby czyny zawsze wskazywały na to samo :)

    OdpowiedzUsuń
  2. Anulla, a jak Ty to potem schowasz do takiej na przykład "pamiątkowej teczki z laurkami"?
    Hehe - potrzebne Ci będzie dodatkowe pomieszczenie :)
    Troje - to mi się na razie kompletnie nie mieści w głowie. Pewnie przez to, że mam na koncie kompletnie 0 pociech.
    Wczoraj byłam w przedszkolu i to była jakaś terapia szokowa. Dwie godziny przebywałam w okolicy takiego dmuchańca, gdzie dzieci w środku skaczą i wydają z siebie miliony decybeli na wysokich częstotliwościach. Czuję się jakby czołg po mnie przejechał :))
    Mamo Bandy Trojga - jesteś dzielna! Wszystkiego najlepszego!!! :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Mała Mi,

    dziękuję, dziękuję :) Aaaa, z czynami to różnie bywa, z mojej strony również... Ale myślę, że kochane mam dzieci...

    OdpowiedzUsuń
  4. Kuro droga,

    właśnie nie wiem, co począć z taką laurką... Chyba będzie wędrowała za nami do końca życia ;)

    Mi też się trójka 12 lat temu w głowie nie mieściła, nie mówiąc o pierwszym dziecku! Ale jest, na dobre i na złe.

    A z własnymi: spokojnie, spokojnie, bez pośpiechu, myślę. :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Taaaa, bycie matką nie jest proste...Pan Bóg wiedział co robi dając mi tylko dwójkę, ale za to jaką!!

    OdpowiedzUsuń
  6. Moja droga B.,

    trzecie dziecko to już luzik, nawet jak jest diabłem wcielonym ;))))

    OdpowiedzUsuń
  7. Anullo, z własnymi to w moim przypadku pośpiech zaczyna być wskazany :) Ale cóż, jak ekonomicznie jest to niemożliwe w tym momencie - muszę poczekać :)

    OdpowiedzUsuń
  8. Kuro droga,

    spokojnie, spokojnie, przyjdzie czas i miejsce, pieniądze też się znajdą :)

    OdpowiedzUsuń